نقطه تمایز مدرسه ایلیاتوس در توجه به تجربه های بومی و دادن ارزش بیشتر به آنها نسبت به چارچوب های نظری خارجی است. البته این به معنی نداشتن چارچوب نظری یا ساختن آن از ابتدا فارغ از نظریه های علمی روز نیست، بلکه به معنی سنگین تر بودن کفه تجربه نسبت به نظریه است. اینجا ابتدا تجربه های کاری است که اصالت دارد. تجربه هایی که قرار است توسط مقام فرزین و خانه آروین  به عنوان دو رکن کلیدی این مدرسه جمع آوری و پردازش شود و در اختیار مکتب طه قرار گیرد تا در تطابق با مدل های جهانی، مدل طه شامل چهارچوب مفهومی و روش اجرایی آن توسعه یافته و تکامل یابد. بنابراین مکتب طه بعد پژوهشی کار را سامان می دهد. این مکتب با ایجاد یک مدل قابل بسط -با حفظ هسته سخت- نقش هدایتی و محوری برای سایر ارکان مدرسه بازی می کند.